در سال 1971 در هفده‌سالگی، به‌دلایلی که تا امروز برایم نامعلوم است، جمع‌آوری مطالبی را دربارة رفتار انسان در دفترچه‌ای شروع کردم. من همة رفتارهای غیرکلامی را فهرست‌وار نوشتم که به‌طورکلی زبان بدن نامیده می‌شوند. در ابتدای کار، رفتارهای مردم برایم عجیب به نظر می‌آمد: چرا مردم هنگام باور نکردن مطلبی چشمانشان را می‌چرخانند یا چرا هنگام شنیدن خبر ناخوشایندی در گردنشان فرو می‌روند؟ چندی بعد همة این رفتارها برایم به تفاوت‌های ظریفی در میان افراد تبدیل شدند: مثلا اینکه به چه دلیل خانم‌ها هنگام صحبت کردن با تلفن با موهایشان بازی می‌کنند یا در هنگام سلام و احوالپرسی به ابروهایشان قوس می‌دهند؟ این عکس‌العمل‌های کوچک حس کنجکاوی مرا تحریک کردند. چرا انسان‌ها این‌گونه رفتارهای متنوعی دارند؟ هدف از این رفتارها چیست؟
